Nieuw-Zeeland

Voor we naar Nieuw-Zeeland vertrokken hadden we nog 2 weken in Tylden. We zetten Pim in orde en plaatsten hem op een paar online verkoopsites. We kregen al snel reacties maar moesten eerst nog langs de garage voor een "road worthy certificate", dit is zoals een keuring voor verkoop. Jammer genoeg moesten er nog wat kleine reparaties gebeuren, zoals nieuwe banden, koplampen en nog wat kleine dingen. Ondertussen werkten we in en rond Tylden nog wat als tuinier bij de mensen waar we dat voordien, 8 maanden geleden, ook al deden. Daarnaast genoten we van gezellige avonden met onze vrienden in Tylden. De tijd vloog snel voorbij en slechtst 3 dagen voor we naar Nieuw-Zeeland vertrokken was Pim klaar. Gelukkig waren we al in ver gevorderde onderhandelingen en moesten we hem enkel nog afleveren aan onze Belgische koper. We reden naar Melbourne voor de verkoop en besloten nadien de sfeer van de Australian open te gaan opsnuiven. Nieuwsgierig naar de prijs, en net een pak rijker :), besloten we een kwartier voor aanvang van de finale eens naar de prijs te informeren. De last minute prijs was echt nog wel duur, dus we twijfelden en bleven wat rondhangen voor het loket. We besloten om gewoon te gaan voor de "once in a lifetime" ervaring, maar vroegen toch nog eens voor extra korting. Onze reiservaring leerden ons, dat de aanhouder vaak wint en ook deze keer hadden we prijs! We sleepten 2 tickets voor de prijs van 1 in de wacht en waren dolgelukkig met onze plaatsen in de Rod Laver Arena. De finale tussen Venus en Serena Williams was de max en we genoten er enorm van. Later in de avond stond ook nog de mannen dubbelspel finale op het programma en ook dat was een spektakel. Moe maar voldaan keerden we laat in de avond, na een topdag, terug richting Tylden! 2 Dagen later was het zover en vertrokken we richting ons volgend avontuur Nieuw-Zeeland. We kwamen laat aan in Christchurch en wandelden naar onze Airbnb kamer op 5km van de luchthaven. De volgende middag wandelden we terug, pikten onze huurauto op en de roadtrip kon beginnen! Van Christchurch zetten we koers uit richting Lake Tekapo, een van de ijzig blauwe meeren waar Nieuw-Zeeland bekend om staat. Het beeld was prachtig! We reden naar een kampeerplaats en zette onze tent op. Niet veel later begon het enorm te stormen en ons goedkoop tentje was niet opgewassen tegen de hevige regen en wind. We installeerden ons dan maar voor een nacht in de auto, best gezellig, maar niet echt comfortabel. Na toch een goede nachtrust, reden we door naar Mount Cook en deden er een wandeling die ons tot aan de voet van de hoogste berg van het land bracht, geweldig! Het was er wel druk en toeristisch en daarom besloten we af te zakken naar een iets rustigere plaats voor de nacht. We informeerden ons en kwamen tot de vaststelling dat Nieuw-Zeeland over een enorm aantal berghutten beschikt. Wij vinden berghutten geweldig, ze zijn altijd prachtig gelegen, vaak onbemand en vol is vol dus je moet er snel bij zijn, maar anders kan je er altijd je tent opzetten. We zouden er dan ook onze missie van maken om zo vaak mogelijk in de hutten te overnachten, gezellig, mooi en goedkoop en even weg van alles. Wat wil een mens nog meer? We lieten er geen gras over groeien en trokken onze wandelschoenen aan voor een wandeltocht, richting de Baikie Hut. We kwamen aan en waren alleen in een hut voor 4 personen die aan de rivier gelegen was. We staken het vuur aan en kookten ons avondmaal, daarna keken we buiten naar de sterrenhemel en gingen slapen. De volgende ochtend verfristen we ons aan de rivier en waren al snel wakker en klaar voor de wandeling terug. Daarna reden we naar het volgende meer, Lake Pukaki. De kleur van het meer was wederom adembenemend prachtig blauw. Van daar reden we verder richting Dunedin, een stad aan de zuid-oostelijke kust. We kwamen redelijk laat aan en het was erg overtrokken, daarmee bleef de stad wat in de wolken en de mooie uitzichten waar Dunedin om bekend staan, bleef voor ons dus een mysterie. Na een kort bezoek aan de stad reden we door naar de nabijgelegen Sinclair Wetlands waar we kampeerden voor de nacht. De morgen daarop maakten we een wandeling door de wetlands en kregen weer een andere kant van het veelzijdige land te zien. Na de ochtendwandeling reden we verder richting Te Anau, onderweg naar Milford Sound. Omdat het al laat was zochten we een hut dicht bij de weg.  Zo gezegd zo gedaan reden we richting onze tweede hut, maar we moesten telkens allerlei poorten open en toe toen, want de hut was omgeven door koeienweiden, best gezellig. De hut was echter volzet door een groep wandelaars die van het noordelijkste naar het zuidelijkste punt van Nieuw-Zeeland aan het stappen waren. Een trip van 3000km en bijna 6 maanden stappen. We luisterden naar hun interessante verhalen en zetten onze tent op naast de hut. Onze volgende ochtend begon met een goede daad, waarbij we twee van de wandelaars meenamen naar de stad om inkopen te doen. Daarna reden we verder naar Milford Sound met enkele mooie tussenstops aan watervallen, meren en uitzichten. We gingen rond in Milford Sound en besloten een deel van de Hollyford track te wandelen. We wandelden een halve dag langs een rivier door een prachtige vallei en kwamen uit bij de Hidden Falls hut, een grote hut voor 12 personen. Er was nog 1 andere bezoeker, een bosbeheerder uit Alaska, het was weer een interessante, leerrijke en gezellige avond. Toen we een dag later weer aan de auto waren reisden we in noordelijke richting verder naar Queenstown. Na een namiddag in de stad deden we een stuk van de Lake District track tot we aan een oude goudzoekers hut kwamen. De hut was weer bezet, maar was zeer klein en bouwvallig, we waren dus blij in onze tent te kunnen slapen. Na de wandeling terug richting Queenstown de volgende dag gingen we nog eens rond in de stad en kocht Svenja een poncho van Merino en Possum wol. Nieuw-Zeeland is de grootste producent van Merinowol, de beste schapenwol ter wereld, en de enige producent van kledij in possumvacht. Possums zijn hier een plaag, omdat er veel te veel zijn brengen ze andere dier- en plantsoorten in gevaar. Ze proberen de populatie dus uit te dunnen en onder controle te houden. Hun vacht is super zacht en gelijkaardig aan die van de ijsbeer. Omdat ze hol is, houdt ze veel lucht vast wat er voor zorgt dat ze ultra licht en warm is, ideaal voor winterkledij! Na de shopping reden we verder richting Haast en begonnen we aan de Copland track, waar op de hoogvlakte warmwaterbronnen gelegen zijn. We begonnen laat aan de wandeling en wandelden tot aan de eerste hut, de Architect Creek hut. Onderweg kruisten we enkele rivieren en de weg was vaak verwoest door lawines en modderstromen, dus schoenen uit en door het ijskoude water. We bleken geluk te hebben en waren alleen in de hut, maar niet voor lang, want we werden aangevallen door muggen en zandvliegen. Na een lange strijd besloten we dan toch maar om de tent op te zetten in de hut, zo hadden we lekker warm en toch geen last van de bloedzuigers! De volgende ochtend vroeg uit de veren voor de verderzetting van de wandeling. We moesten eerst nog 6 kilometer stijgen naar Welcome Flat, daar genieten van de thermale baden en dan 18 kilometer weer naar beneden, goed voor 7 uur wandelen. Het was een lange, maar leuke dag en de baden waren geweldig en weeral prachtig. Eens aan de auto was het te laat om nog verder te rijden, dus we besloten om op de parkeerplaats te overnachten. Na weer een nacht in de auto, reisden we verder via Fox- en Franz-Josef Glaciers tot aan Greymouth. De gletsjers waren prachtig om te zien maar het was schrikwekkend te ondervinden hoe ze de laatste jaren gekrompen waren. We besloten om een koffie te gaan drinken aan de voet van de gletsjers en even op internet te gaan.  We kregen al snel droevig en onverwacht nieuws over Svenja's overgrootmoeder Nenenne die plots ziek was geworden en overleden was.  Pijnlijk hoe veraf we ons voelden en we waren enorm verdrietig dat we niet bij haar begrafenis konden zijn. Maar net zoals Nenenne het gewild zou hebben, veegden we onze tranen af en haalden vele goede herinneringen aan haar op. We besloten de rest van de namiddag te rusten en een goede camping te kiezen. We genoten er van een warme douche, wasten onze kleren en kookten eens uitgebreid. Tot dan toe hadden we enkel koude douches genomen dus een warme douche was hemels, ook het koken in een echte keuken was eens wat anders, dan op een 1 gasvuur. Uitgerust namen we de dag daarna de Lewis Pass, om het land van west naar oost te doorkruisen en stopten aan Marble Hills. We gingen een laatste 2-daagse trektocht doen, de Lake Daniell track, die ons naar een grote hut aan het gelijknamig meer bracht. We kwamen vroeg aan en hadden een heerlijk relaxte leesnamiddag in onze hangmat aan de hut. We zochten en verzaagden hout voor het vuur en maakten het super gezellig. Het was leuk om nog eens met ons tweetjes alleen te zijn in de hut want onze reis door Nieuw-Zeeland was al bijna voorbij. We besloten de volgende voormiddag ook nog aan de hut door te brengen waarna we de afdaling inzetten. We reden verder naar de westkust via de wijnregio en kampeerden aan Amberley Beach. We deden nog een kleine strandwandeling, genoten van een glaasje wijn en kropen vroeg in onze slaapzak. De dag voor vertrek brachten we nog een bezoek aan Christchurch. We gingen eerst langs een grote markt waar we een whitebait sandwich aten. Het is een typisch Nieuw-Zeelands gerecht en het is een soort omelet vol kleine visjes vanuit de rivier, best wel lekker! Daarna gingen we naar de binnenstad, die recent getroffen was door een aardbeving en het was hard om de gevolgen ervan te zien. Veel gebouwen lagen in puin en de stad was slechts een schim van wat ze voordien was. Hopelijk komt Christchurch dit te boven en blijven ze in de toekomst gespaard van natuurrampen. We sliepen nog een laatste nacht in Nieuw-Zeeland op een camping aan de andere kant van Christchurch. De dag van vertrek maakten we onze rugzakken en brachten we onze huurauto terug, gelukkig verliep alles probleemloos want het is toch altijd spannend met een huurauto. We waren vroeg op de luchthaven wat ons de tijd gaf de foto's op de blog te zetten en dit verhaal te schrijven. We zijn nu 1 nachtje in Tylden, want morgen vertrekken we naar Tasmanië! Benieuwd wat dat gaat geven. Het begint nu echt te kriebelen om naar huis terug te keren en jullie allemaal terug te zien! Tot heel snel allemaal!