Cochabamba en Villa Tunari

Wat later dan normaal omdat we geen internet hadden, dit verhaal is ondertussen ongeveer een weekje oud. We kwamen om half 5 's ochtends aan met de bus, een uur en half te vroeg?! Het tempo van de chauffeur lag weer hoog.. Gelukkig was de bus redelijk comfortabel en zo hadden we gelukkig toch wat geslapen. Half 5 dus.. Op zoek naar een hostel! Het centrum bleek niet ver van de terminal en al vrij snel vonden we een slaapplaats. Ze waren hier blijkbaar gewoon dat de bussen vroeg arriveren want de check-in was al vanaf 5u, yes nog even slapen dus. Na het opstaan de stad ingetrokken voor een ontbijtje bij de bakker. Daarna toertje door de stad gemaakt maar er was niet zo veel te zien. Dan maar direct naar het (letterlijk) hoogtepunt. Het grootste jesusbeeld ter wereld waakt over Cochabamba. We namen de téléferico naar boven en het beeld was best wel impressionant. We hadden vanop de heuvel ook een mooi zicht op de stad. 's Avonds een vegetarisch restaurantje gevonden en het was er heerlijk. Cochabamba is duidelijk niet voor niets de culinaire hoofdstad van Bolivië, waar het eten in het algemeen geen hoogvlieger is. Daarna nog langs de avondmarkt gegaan en dat was ook de moeite. Hoewel bijna elke markt hier hetzelfde is blijft het geweldig. De sfeer, de kleuren, de mensen, de verkopende kinderen, echt iets anders dan de markt bij ons. De volgende ochtend nog wat rondgedwaald en dan besloten andere oorden op te zoeken. We aten nog lekker middagbuffet bij onze vegetarische vrienden en vertrokken daarna naar Callacollo, een nabijgelegen, kleiner stadje. We namen een collectivo (minibus) maar toen we aankwamen was de teleurstelling groot. Een grauwe, vuile stad waar nog minder te zien was dan in Cochabamba. Het was echter al redelijk laat dus we besloten toch maar een slaapplaats te zoeken. We vonden een kamer in iets wat op een oud klooster leek. We waren de enige gasten in het grote, kille gebouw, best eng! We gingen nog even de stad in en ook hier was een toch nog een gezellige markt. De volgende ochtend wat uitgeslapen en daarna snel weg uit Callacolle, terug naar Cochabamba om daar een bus te nemen. We passeerden nog snel langs het vegetarisch restaurantje waar we ze ons inmiddels goed kenden en gingen naar de terminal. We vonden een bus die in de juiste richting ging en ons onderweg wou afzetten. Meebepaald in Villa Tunari, door werken onderweg kwamen we pas aan tegen 22u. We gingen de straten af op zoek naar een hostel en het werd ons duidelijk dat dit dorpje, een paar jaar geleden nog een oase van rust, veranderd was in een uitgaansbestemming voor Bolivianen. Het was er vuil en luidruchtig, geen chanse de laatste tijd met onze bestemmingen. We moesten in elk geval slapen en vonden een hostel. Villa Tunari ligt maar iets meer dan 200m boven de zeespiegel en midden in de jungle, het was er heet! Zeker omdat onze vorige bestemmingen allemaal redelijk hoog lagen, was het verschil groot. Na een slechte, warme nacht vol luidruchtige Bolivianen besloten we in te pakken. Omdat Villa Tunari maar een klein stadje is, is er geen busterminal. Dat wil zeggen dat we post moesten vatten langs de hoofdweg, hopend op een voorbijkomende bus met nog 2 plaatsjes vrij. Een uur of 3 en een halve zonneslag later hadden de eindelijk beet en konden we onze reis verderzetten. Een uur of 2 later sloeg het noodlot echter toe, platte band en niemand mocht uit de bloedhete bus zonder verluchting. Gezellig was het niet! Een uur later konden we verder richting Santa Cruz, een (hopelijk) gezellige stad in het zuid-oosten. Het vervolg vind je in het verhaal Santa Cruz en Samaipata!