Cuzco, Salkantay-trek en Machu Picchu

Na 2 nachten bus kwamen we gebroken aan in Cuzco. De schoonheid van de stad deed ons echter meteen opfleuren. Cuzco, de hoofdstad van de Inca´s en ook nu nog de culturele hoofdstad van Peru is werkelijk prachtig! Het is dan ook geen wonder dat deze elke dag van het jaar overspoeld wordt door toeristen van over de hele wereld. We ontmoeten onze vrienden Chloe en Jochem, die voor ons een plaatsje in een hostel hadden gereserveerd. We gingen eens rond in de stad en boekten een rafting-tour op de Urubamba rivier voor de volgende dag. Vroeg uit de veren dus de dag nadien voor een avontuurlijk dagje. Het raften was super tof, we genoten van de adrenaline en spendeerden een 3-tal uur op de rivier. Daarna een sauna en een lekkere maaltijd om op te warmen. In de namiddag deden we nog een zipline van de ene kant van de rivier naar de andere en terug. Gezien de goede ervaring bij de tour-operator besloten we bij hen de Salkantay-trail te boeken. Een 6-daags wandelavontuur met Machu Picchu als eindpunt. We zouden 3 dagen later vertrekken en gebruikten de dagen ertussen om wat uit te rusten, ons voor te bereiden en afscheid te nemen van Chloe en Jochem die al terug huiswaarts moesten keren. Donderdagochtend was het dan zo ver. We vertrokken voor dag en douw met de minibus naar Mollepata waar ons avontuur zou beginnen. De eerste dag stond er 13km stijgen op het programma om onze kampplaats op 3900m te bereiken. Op onze trek was gelukkig een kok mee die ons voorzag van lekkere maaltijden om ons energiepijl aan te vullen en een ezel om al het kookgerei en eten te vervoeren. We brachten de nacht door in een tent en het was er ijskoud! Om 5u kregen we een warme thee van coca (mate de coca) in de tent aangeboden en stonden  op om naar ons hoogste punt te klimmen. Een moeilijke, technische route bracht ons uiteindelijk na 3u op 4650m aan de voet van de glechers van de Salkantay, die met zijn 6271m nog ver boven ons uitstak. We kauwden veel coca om de hoogte de baas te kunnen zijn en onze energie een boost te geven. Na een korte pauze konden we de daling inzetten van 2u naar onze lunchplaats om vervolgens nog 3u naar onze volgende kampplaats op 2900m te trekken. We waren kapot na de tocht van 21km en 10 u wandelen, maar gelukkig was onze kok al voor ons toegekomen en we konden direct de beentjes onder tafel schuiven! We waren ondertussen in de ceja de selva, of de rand van de jungle. Het klimaat was beter als de nacht voordien maar we werden wel geteisterd door de vele muskieten. Volgende ochtend terug om 5u gewekt met een mate de coca om verder af te dalen richting Santa Teresa. We stapten 13km tot in Playa, de natuur was prachtig en we kwamen vele junge lekkernijen tegen zoals ondermeer granadilla (soort van passievrucht), advocado en bananen. In Playa aten we onze lunch en vervolgens gingen we met de minibus verder naar Santa Teresa, 20km verderop. In Santa Teresa gingen we ´s namiddags relaxen in de lokale warmwaterbronnen, heerlijk voor onze spieren te ontspannen! Later die avond maakten we nog een kampvuurtje en kropen daarna voor de laatste keer onze tent in. De volgende dag stond er 25km op het programma. We wandelden van Santa Teresa naar Aguas Calientes, de basis om Machu Picchu te ontdekken. We ruilden onze tent in voor een mooi hostel en genoten van de zachtheid van het bed, de frisheid van de lakens en de warmte van de douche! Van onze kok hadden we inmiddels afscheid genomen dus ´s avonds aten we in een restaurant. De volgende ochtend de wekker om 3.45u om aan onze klim naar Machu Picchu te beginnen. 2000 Trappen en heel wat liters zweet later kwamen we aan bij het 4de op de lijst van de 7 wereldwonderen. We kregen een tour van 2 uur met een gids en daarna gingen we zelf verder op ontdekking. Een interessant gegeven: er werd nooit goud of zilver aangegeven bij de ontdekking van Machu Picchu door de Amerikaan Bingham. Raar aangezien de Inca’s altijd veel goud en zilver gebruikten. Aan wiens handen zou alle rijkdom blijven kleven zijn? Inca´s is overgens ook een foute benaming. De Inca is enkel de leider van de bevolkingsgroep Quechuas of Aymaras. Bon, genoeg geschiedenis. De stad was werkelijk overdonderend en de ingeniositeit en precisie waarmee ze gebouwd was, ongelofelijk. Omdat we voelden dat we nog wat trappen in de benen hadden besloten we er nog eens 2000 extra te doen om de Montaña Machu Picchu te beklimmen. Een uitkijkpunt op 3080m (500m boven de stad zelf). De klim was vermoeiend maar de moeite waard. We kregen een prachtig uitzicht over het wereldwonder en de vallei rondom. Pas nu konden we de stad goed situeren. Met uitkijkpunten over de ganse vallei een strategische toplocatie, maar wat een werk moet het geweest zijn om de stad op deze hoogte te bouwen en alle materialen naar boven te sleuren. De stad bestaat bijna volledig uit graniet dat in de vallei werd uitgehouwen. De coca, vol proteïnen, mineralen en vitaminen hielp de mannen bij het zware werk en de lamas hielpen bij het sleuren. We spendeerden in totaal 12u om Machu Picchu helemaal te verkennen alvorens weer af te dalen richting Aguas Caliëntes. We zochten nog iets lekker om te eten en gingen, moe van de lange dag, vroeg ons bed in. De volgende ochtend was donker en regenachtig. We moesten nog 3u terug stappen om een bus richting Cuzco te nemen dus we hoopten dat het voorbij zou gaan. Het bleek echter ijdele hoop want het bleef de hele voormiddag regenen en om 11u besloten we toch maar te vertrekken om onze bus te halen. We stapten goed door en in 2 uurtjes waren we aangekomen aan de plaats waar de bussen vertrokken. We deden nog droge kleren aan en aten nog iets, daarna konden we vertrekken. De verwarming in de minibus bleek niet te werken dus moesten we 6u door de koude rijden met de ramen open om aandampen van de voorruit te voorkomen. We kwamen bevroren aan in Cuzco en kropen snel in onze slaapzak. We bleven nog 2 nachten in Cuzco om nog verder de prachtige stad te verkennen en momenteel zijn we in Pisaq, een dorpje in de heilige vallei, op 40 min van Cusco zelf. We blijven in de buurt van Cuzco omdat onze plannen gewijzigd zijn. Svenja´s mama en zus komen op bezoek in Costa Rica! We vliegen dus begin volgende week naar daar om hen te ontmoeten! Na onze tijd samen vliegen zij terug naar België en wij naar het meest noordelijke punt van onze reis, Honduras. Vanaf daar kan de afdaling teug naar Lima beginnen. We reizen dan nog door Nicaragua, Panama, Columbia en Equador en komen voor de feesten naar huis op 12 december. Groetjes!