Selva central

Satipo ligt aan de rand van de selva, of jungle. Het deed ons goed de koude achter te laten en eindelijk van de zon te genieten. De eerste dag gingen we meteen een waterval bezoeken. Verder hadden we een rustige dag en we aten veel vers fruit, recht uit de jungle! De volgende dag huurden we een moto om naar een andere waterval te gaan. Onderweg kwamen we een ananassapkraampje tegen recht naast het veld. We dronken er piña goldsap, het beste anananassap ooit! We reden nog een heel stuk over erbarmelijke wegen en daardoor kreeg een van de moto´s platte band. Gelukkig was er niet veel verder een winkeltje waar de band snel geplakt werd, zodat we weer verder konden. De natuur was echt prachtig en het water lekker verfrissend. Dag 3 in Satipo moesten we vroeg uit de veren om naar Puerto Prado te rijden, hier moesten we toestemming vragen om het reservaat in te gaan en bij een stam te verblijven. Toen we toekwamen zagen we echter dat er vanalles gaande was. 1 Keer per jaar wordt er een groot feest geörganiseerd voor alle omliggende stammen of communities en dat bleek juist nu te zijn. We besloten dus, op aandringen van de burgemeester, om een nachtje in Puerto Prado te blijven en mee van het feest te genieten. We werden uitgenodigd op het gemeentehuis en getrakteerd op allerlei lokale specialiteiten, we voelden ons net de koning en koniging van België. Daarna genoten we verder van het feest. Doorheen de dag waren er allerhande competities tussen de communities. Onder andere boogschieten, touwtrekken, garen maken, volleybal, voetbal en lopen stonden op het programma. We besloten mee te doen aan het rivierzwemmen, en België te vertegenwoordigen, 400m snelstromende rivier oversteken. De andere deelnemers waarschuwden ons dat het niet makkelijk was maar dat hield ons niet tegen. We namen eerst de boot naar de overkant en midden op de rivier begonnen de zenuwen toch op te treden. We gingen nu echter niet opgeven en zetten ons klaar aan de rand van het water. Het zwemmen was zwaar, zeker in de harde stroming, maar super tof! Uiteindelijk werd Svenja 1ste bij de dames en Olaf 2de bij de heren. We werden gekust, gekroond en moesten zelfs een intervieuw geven voor de lokale ROB. Echt een leuke ervaring. De rest van de dag werd er volop gefeest en traditioneel gedanst, een dag om nooit te vergeten. De volgende ochtend namen we de boot richting Betania, een van de communities op 6 uur varen. Je kan er enkel met de boot geraken want er zijn geen wegen in dit deel van de jungle. Voor we het reservaat echt konden betreden vaarden we eerst langs een grote militaire controlepost. Dit deel van Peru ligt in de V.R.A.E. waar bijna alle cocaine ter wereld word gemaakt, hier komen dan ook zelden toeristen. Gelukkig konden we onze schriftelijke toestemming van de burgemeester voorleggen. Na nog wat formaliteiten konden we eindelijk doorvaren. We genoten van de boottocht en de mooie natuur en 5 uur later kwamen we aan in Betania. We moesten met pak en zak nog een rivier oversteken en 20 minuten wandelen. Daarna kwamen we aan in het dorpje en werden we verwelkomd met een grote kan masata. Een drankje van gefermenteerde yuca. Hoe het drankje gemaakt wordt is niet echt proper, de yuca wordt namelijk gekauwd in de mond en dan uitgespuwd. Hierdoor treed de fermentatie sneller in gang. Iets wat je aangeboden wordt kan je echter niet weigeren dus we dronken het goedje gewoon op en gingen verder naar onze slaapplaats. Een open ruimte vol spinnen, gelukkig hadden we ons muskietennet bij.  De douche was eens goed in de rivier gaan liggen en de wc was een hut met een put vanachter in de tuin, omringd door spinnen en leguanen. ´s Avonds aten we bij een familie, yuca met pasta en we gingen vroeg slapen na de vermoeiende dag. De volgende ochtend gewekt door een regenbui van jewelste. Gelukkig trok die na een paar uur over, want we gingen een uitstap doen naar de piscinas naturales. We trokken een uurtje en half door de jungle en staken een aantal rivieren over om uiteindelijk aan te komen op bestemming. De piscinas waren prachtig, het water was super helder en de omgeving groener dan groen! De rest van de dag speelden we nog spelletjes met de lokale kinderen. De volgende dag braken we ons kamp op, maakten nog een wandeling door het dorp en in de namiddag vaarden we verden naar Atalaya, een groter stadje aan de andere kant van het reservaat. We kwamen vermoeid aan dus aten nog iets en gingen slapen. Gek hoe we plots enorm genoten van een goed bed met verse lakens en een douche met een propere wc, zalig! De volgende dag bezochten we een mooie waterval en een grot met rotstekeningen. We dachten dat de grot makkelijk toegankelijk zou zijn maar de realiteit was anders. Het bleek een moeilijke grot te zijn met veel kruipen en afdalen, en dat op onze slippers! Toen de gids na een half uurtje zei dat het zijn eerste keer was en het gidstouw er niet echt betrouwbaar uitzag besloten we terug te gaan. Verder genoten we nog van de speciale junglesfeer.  De dag nadien om 5u uit de veren om weer door te reizen naar Satipo om van daar naar La Merced te gaan. Na een hele dag in de jeep kwamen we doorheengeschud aan. We besloten nog een nachtje te blijven om wat uit te rusten en de volgende dag verder te reizen. La Merced is veel toeristischer dan de dorpjes waar we waren geweest maar de sfeer was best gezellig. We bezochten er onze laatste waterval en wandelden door de vele gezellige marktjes. ´s Avonds nog een aantal pisco sours in een gezellige bar! Nu zijn we aan onze laatste dag in La Merced en we reizen straks door naar Cuzco om onder andere Machu Pichu te gaan bezoeken. We laten de hitte dus weer achter ons en gaan de koude weer in, brrr!