Granada

De grensovergang naar Nicaragua liep niet zoals gehoopt. We hadden het grootste deel van onze Lempiras (munteenheid Honduras) opgedaan om niet te veel te moeten wisselen, maar hadden er niet op gerekend te moeten betalen om Nicaragua binnen te gaan. Elektronisch betalen ging uiteraard niet, want dan zouden de corrupte ambtenaren niet de helft van het geld in hun zakken kunnen steken. Daar zaten we dan, met te weinig geld om Nicaragua binnen te gaan en op een uur bus van de dichtstbijzijnde bankautomaat. Na 3 uur wachten had een klein tax-free winkeltje genoeg cash, zodat we er iets konden kopen met de kaart en op die manier wat extra geld konden afhalen. Alles bij elkaar gesprokkeld kwamen we net aan genoeg geld om de grens over te steken en de bus naar de eerste bankautomaat te nemen. We werden echter aangesproken door 2 missionarissen die onze moeilijkheden hadden opgemerkt en ons een lift aanboden. We zeiden geen nee, en ze namen ons mee tot in Masaya, op een boogscheut van Granada. Onderweg hadden we een leuke conversatie over de cultuurverschillen tussen Latijns Amerika en de westerse landen. Ze gaven ons ook wat meer uitleg over hun missie en nodigden ons uit voor de mis op zondag. Onderweg stopten we aan een tankstation, waar we geld konden afhalen en onze redders in nood een drankje en een snack konden aanbieden. Aangekomen in Masaya zetten ze ons af aan een hostel, waar we na een lange, vermoeiende reis, snel in slaap vielen. Olaf voelde zich al een paar dagen niet zo goed en had koorts, bovendien was het hostel was niet zo aangenaam, dus besloten we Granada op te zoeken. Svenja deed hier 3 jaar geleden al vrijwilligers werk dus we keken er naar uit terug te keren naar de mooie, koloniale stad en we wisten er ook een goed hostel zijn. We gingen daar naar de dokter en Olaf bleek besmet met Chikungunya, een virus dat verspreid wordt door de tijgermug. Met wat medicatie tegen de koorts en de gewrichtspijn die het virus met zich meebrengen ging het al snel beter. De ziekte kan echter de volgende 3 maand terug opkomen, hopen van niet dus! We spendeerden in totaal een week in Granada waarin we van alles beleefden. We bezochten zowel de organisatie; La Esperanza, alsook hun verschillende scholen. Het bleek moeilijker dan verwacht om kinderen van 3 jaar geleden terug te vinden. In de scholen zagen we er slechts enkele, dus Svenja was een beetje teleurgesteld en vroeg zich af waar alle andere kinderen waren. Toen we ´s avonds in de hoofdstraat iets zaten te drinken werd er een en ander duidelijk. Svenja herkende 2 meisjes aan wie ze les had gegeven en nodigden hen uit voor lekkere nachos en een cola. We geraakten in een leuk gesprek en haalden foto’s van 3 jaar geleden boven. De meisjes waren super verbaasd, maar vonden het tof zichzelf terug te zien. Het gesprek werd echter minder leuk toen bleek dat werken meer opbracht voor de familie dan naar school gaan. De meisjes gingen dit jaar niet naar school, maar verkochten cashewnoten tot 9 uur ’s avonds. Het was een leuke avond, en we steunden hen door een voorraad noten aan te leggen. De dag nadien gebeurden hetzelfde met een jongentje van 9 dat Svenja tijdens haar vrijwilligerswerk elke dag naar huis droeg. Toen hij er foto’s van zag hebben we allemaal goed gelachen. In de week dat we er waren zagen we nog verschillende kinderen terug en was het al bij al toch een blij weerzien. We bezochten ook het huis waar Svenja toen verbleef om de zotte, maar lieve kuisvrouw te bezoeken. We trakteerde haar een lunch en praatten goed bij. Zij nodigde ons op haar beurt uit om de volgende dag samen te koken bij haar thuis en haar familie te ontmoeten. Zo gezegd zo gedaan gingen we de volgende dag naar haar thuis en leerden er gallo pinto (de traditionele rijst met bonen) maken. We leerden ook haar familie kennen en genoten van de Nicaraguaanse gastvrijheid. Op weg terug naar ons hostel besloten we samen nog een gigantisch kerkhof te bezoeken. Het bleek echter een slecht idee te zijn, want al snel werden we gevolgd door 6 jonge mannen onder invloed van drank en drugs. We voelden ons bedreigd en versnelden onze pas terug naar de ingang waar veel volk was. We kwamen opgelucht aan de ingang, want dit had slechter kunnen aflopen. Vanuit Granada bezochten we toch nog de enorme markt van Masaya die bekend staat voor zijn artisanale producten. Na lang twijfelen besloten we een 2-persoons hangmat te kopen die we nu nog de komende 2 maand moeten meesleuren! De dag nadien vertrokken we naar Leon, voor een volgend avontuur!