The great Australian bight, the Nullarbor en het begin van West-australië

Terug aangekomen in Port Augusta kon onze reis richting het westen beginnen. Van daar ging de reis richting Cowell en de dag nadien richting Mount Dutton Bay. We vonden een prachtige kampeerplaats aan het water en we maakten al snel een gezellig vuurtje. Dit was op en top kamperen, zalig. We wouden de volgende dag meer van dat en besloten een stukje verder naar Streaky Bay te rijden. We kwamen al vroeg aan en besloten een lijntje uit te werpen in de hoop een lekkere zalm te vangen. Helaas, geen geluk met de zalm, maar er kwam wel een ander dier langs gezwommen. We werden verrast door een paar dolfijnen die rondzwommen in de baai en die elke paar uur langs onze kampeerspot zwommen, supercool! De volgende dag besloten we op deze plek te blijven om ons busje wat op te ruimen en nog wat meer te genieten van de prachtige natuur. Ook die dag waren de dolfijnen weer paraat, helaas vingen we weer geen zalm en we aten dus een vegetarisch gerecht, gekookt op alweer een gezellig kampvuur! De volgende ochtend stonden we vroeg op om de zonsopgang boven de baai te zien. De dolfijnen kwamen ons nog een laatste keer uitwuiven en het was een perfect moment. Zelfs zo perfect dat Olaf al zijn moed bijeenraapte en Svenja hier, met de dolfijnen als getuigen, ten huwelijk vroeg. We zijn dus sinds 15 juli verloofd, santé! Van Streaky Bay reden we verder naar Ceduna en Penong om daarna de Head Of Bight te bezoeken. Een Baai waar meer dan honderd walvissen elk jaar samenkomen om te paren en te bevallen. We zagen veel Bultruggen en zuidkapers, onder welke een moeder met een kalfje. Onze eerste ervaring met walvissen was top! Na deze ervaring waren we klaar voor de grote leegte, we gingen de Nullarbor oversteken. De Nullarbor is een vlakte van 200000km2 zonder bomen waar enorm veel zijwind is, het rijden zou dus vermoeiend worden. Hier bevindt zich ook de langste rechte weg van Australië, een stuk van 90mijl zonder een enkele bocht. We zijn rechte wegen ondertussen gewoon geworden maar dit stuk was echt wel lang! We zagen voor het eerst “dingo`s”, een soort wilde honden, en reden veel kilometers met onze Pim. Op de grens van West Australië stond ons nog een verassing te wachten. Omdat ze in Australië erg bang zijn van mislukte oogsten en verspreiding van ziektes moesten we aan de grens al onze groenten achter laten. We waren echter in “the middle of nowhere” dus verse groenten waren moeilijk te vinden en we hadden geen zin om de volgende dagen droge voeding te eten. We kwamen tot een compromis dat we alles mochten meenemen, zolang het verwerkt was. Na 2 uur koken konden we dus verder en hadden we eten voor de komende 3 dagen, een lekkere avocado salade en een liter of 2 versgeperst fruitsap! We reden door de vlakte en kwamen uiteindelijk in Norseman, een goudzoekers stadje. Van daar reden we dan verder richting Esperance, terug aan de kust. De West-Australische kustlijn is echt magnifiek en de volgende dag reden we dus verder naar Two Peoples Bay, een prachtig strand waar we stopten om te kamperen. Van daaruit gingen we via Albany verder naar Denmark, alweer een prachtig stadje. We bezochten een nationaal park waar we in een mooi bos terecht kwamen en eeuwen oude eucalyptusbomen konden aanschouwen. Van Denmark reden we tenslotte verder naar Margaret River waar we werk vonden in een wijngaard en nu dus nog steeds zijn. We plannen hier een 10-tal weken te werken en dan via Perth verder te rijden naar Broome, alweer een lange trip! Ondertussen voelen we elke spier in ons lichaam extra goed tijdens dit zware, maar wel leuke werk. Tijdens de weekends blijven we in de wijnsfeer door verschillende wijngaarden te bezoeken en veel wijnen te proeven! Cheers!