Sucre deel 1

Sucre is een mooie en rustige stad in Bolivië. Onze eerste nachten brachten we door in een centraal gelegen hostel en van daar uit konden we makkelijk de stad verkennen. Net als Arequipa in Peru wordt Sucre de witte stad genoemd omwille van de vele witte, koloniale gebouwen. Het is een leuke stad om in rond te lopen en de gebouwen en pleinen zijn echt prachtig. Tijdens onze eerste dagen in Sucre vonden er ook allerlei festiviteiten plaats voor 25 de mayo, de dag waarop Sucre ontstond. Elke school en instantie kwam trots hun fanfare voorstellen en de optochten waren geweldig. Er waren ook allerlei optredens en voorstellingen voor kinderen, echt gezellig! Toen de festiviteiten 26 mei voorbij waren konden we vertrekken voor een 3-daagse trektocht rond Marawa, een afgelegen bergdorpje. De naam Marawa bestaad uit 2 stukken, mar (zee) en agua (water). De streek draagt deze naam omdat het een stuk oude zeebodem is, dat door aardbevingen en vulkanische activiteit is blootgelegd. De natuur was prachtig en de bergen leken wel regenbogen. Dit komt omdat er veel ijzer en koper in de grond zit wat zorgt voor rode en groene kleuren. Na een eerste wandeldag van 23km kwamen we aan bij onze slaapplaats, een leuke, gezellige hut. Het begon net te onweren dus we waren blij dat we aangekomen waren! We kookten lekkere spaghetti om op krachten te komen en hadden een gezellige kaartavond met onze groep van 6. De volgende dag vroeg opgestaan voor een alweer een wandeling van +20km. Wa kwamen wederom langs prachtige stukken natuur met grote scheuren in de grond en dinosaurus-voetafdrukken, geweldig! Tijdens de middag zaten we naast een schooltje te eten en werden we door de kinderen gevraagd voor een partijtje voetbal. Dit sloegen we niet af en in plaats van een rustpauze werd het een uitputtingsslag! De kinderen voetbalden echt goed en we verloren 3-5, het was wel super leuk om met de kinderen te spelen. 's avonds aten we nog lekkere quinoa en de volgende dag 3 uur, staand op een volle bus terug richting Sucre. De trekking was hoe dan ook echt de max! We ontmoetten er ook een vriendelijke noorderbuur die ons vertelde dat ze bij een leuke familie verbleef. Er kwam de volgende dag een kamer vrij dus we besloten kennis te gaan maken en werden ZO hartelijk ontvangen! De volgende dag spullen gepakt en verhuisd om te proeven van het Boliviaans leven, zoals het echt is. We werden meteen uitgenodigd voor een partijtje wallybal, een soort volleybal op een squash terrein waarbij je de muren ook mag gebruiken, echt super tof. Daarna een lekkere "sopa de mani" of pindasoep. Het toeval wil dat de vader van het gezin, Pepe, werkt bij de Cerpi. Een organisatie die met Leuvense roots gezorgd heeft voor een mobiele school hier in Sucre. De school probeert in moeilijke gebieden, waar een groot percentage kinderen werkt, te onderwijzen. Na wat gepraat en geregel besloten we een maand vrijwilligerswerk te doen bij de mobiele school. De school rijdt 2x per dag uit, 's ochtends en 's namiddags, van maandag tot en met donderdag. De eerste indrukken, geweldig. De kinderen, die anders vaak aan het werk zijn, genieten er echt van om even kind te kunnen zijn. Als de mobiele school komt langsgereden lopen ze, of rijden ze maar al te graag een stukje mee naar de plaats waar we de mobiele school opzetten. Het is niet makkelijk om een echte les te geven aan kinderen tussen 2 en 12 en daarom worden er vooral educatieve spelen gebruikt. We zijn echt blij hier te kunnen werken en de kinderen toch wat te kunnen helpen, want de omstandigheden zijn soms schrijnend. Vandaag bijvoorbeeld, gaven we les op een kruispunt waar kinderen auto's wassen. Tussen de klanten door komen en gaan de kinderen naar believen, geen makkelijke omstandigheden dus. Bezig zijn met deze kinderen is echter echt geweldig en de voldoening onmeetbaar. Bovendien is het voor ons Spaans ook een goede opsteker. We zullen zien hoe het verder verloopt. To be continued..